«کنگرۀ جهانیِ صهیونیزم» که هر پنج سال یک بار تشکیل می گردد در سال 2000 به بررسی و تحلیل مذهب تشیع پرداخت و نتیجه گرفت که دو موتور محرّکه آن را از رکود باز داشته و سبب پویایی و شکوفایی آن می گردد: گذشتۀ درخشان؛ عاشورا، و آیندۀ پر امید ِ قیامِ موعود؛ انتظار.

.'

'.

«کنگرۀ جهانیِ صهیونیزم» که هر پنج سال یک بار تشکیل می گردد در سال 2000 به بررسی و تحلیل مذهب تشیع پرداخت و نتیجه گرفت که دو موتور محرّکه آن را از رکود باز داشته و سبب پویایی و شکوفایی آن می گردد: گذشتۀ درخشان؛ عاشورا، و آیندۀ پر امید ِ قیامِ موعود؛ انتظار.

همایشِ «عناصر کلیدیِ شیعۀ اثنی عشری» که با شرکت سیصد اسلام شناس و شیعه شناس در سال 2005 در فلسطين اشغالي بر پا گشت نیز اعلام کرد: «تشیّع دو نگرش دارد؛ نگرش سرخ(عاشورا) و نگرش سبز(انتظار موعود)».

* از همان زمان ترویج نظام مند خرافات در مورد هر دو آموزه (به عنوان نمونه؛ با ترویج روضه های انحرافی و بی محتوا در مورد عاشورا، و ملاقات گرایی و... در مورد امام غایب) شدّت گرفت. یک مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی به نام «مؤسسۀ شیعه شناسیِ اورشلیم» در فلسطين اشغالي، وظیفۀ تحقیق در مورد تشیّع و کلیۀ انشعابات آن را بر عهده دارد. این مرکز غیر از انتقال یافته های مهم به لابیِ صهیونیزم، وظیفۀ نشر مطالب نادرست و مغرضانه در مورد مذهب تشیع را نیز بر عهده دارد. لازم به ذکر است که رئیس جمهور آمریکا در سال 2007 رسماً به مرکز مطالعات و تحقیقات کاخ سفید دستور تحقیق دربارۀ امام دوازدهم شیعیان و مسئلۀ انتظار را داد.

همچنین در سال 1986 در کنفرانس اورشلیم با  موضوع «بازشناسی هویّت تشیّع» عنوان شد: «تشیّع پرنده‌ای است که افق پروازش بسیار بالاتر از تیرهای ماست. پرنده‌ای که دو بال دارد: یک بال سبز و یک بال سرخ. بال سبز این پرنده؛ مهدویّت و عدالت خواهی است و بال سرخ آن؛ شهادت‌طلبی است که ریشه در کربلا داشته و شیعه را فنا ناپذیر کرده است. عاشورا و حماسة پر شکوه آن پدیده‌ای است که همواره رمز و راز نیروی پنهان و آشکار شیعیان و آزادیخواهان بوده است. قدرت این رمز و راز آن چنان است که دشمنانش را همواره در حیرت و شگفتی و سر در گمی فرو برده است*. شیعه در انتظار عدالت به سر می برد و امیدوار است و انسان امیدوار هم شکست ناپذیر است. نمی توانید انسانی را تسخیر کنید که مدعی است کسی می آید که در اوج ظلم و جور، جهان را پر از عدل و داد کند... شیعه با شهادت دو چندان می شود. شیعه عنصری است که هر چه آن را از بین ببرید، بیشتر می شود ».

فرانسیس فوکویاما ، یکی از برجسته ترین استراتژیستها و تانکهای فکری غرب در کتاب «پایان تاریخ» خود می گوید: لیبرالیزم در طی یکصدو پنجاه سال گذشته، تئوئیسم(یکتاپرستی)، فاشیسم، نازیسم و مارکسیسم را شکست داده و هیچ ایدئولوژی دیگری برای بشر باقی نمانده و دیگر هیچ اندیشه ای تولید نخواهد شد، پس بشر چاره ای جز پذیرش لیبرالیزم که همانا ارزشهای جهان شمول است ندارد. خرده تمدن‌ها و فرهنگ‌های جزئی به دست فرهنگ غالب بلعیده می‌شوند و رسانه‌ها دنیا را به سمت دهکدة واحد پیش می‌برند. باید یکی از فرهنگها را به عنوان کدخدا پذیرفت که آن نیز لیبرال دموکراسی آمریکاست* وگرنه به ناچار جهان درگیر جنگی خانمانسوز خواهد شد. وقوع این نبرد حتمی است ولی برندة آن غرب نخواهد بود. فوکویاما ثابت می‌کند که برندة نبردِ آخرالزّمان، شیعیان هستند. در راستای زمینه سازی برای تحمیل لیبرالیزم بر جهان، رئیس جمهور آمریکا در نخستین سخنرانی خود پس از حادثۀ یازدهم سپتامبر2001 اعلام کرد: «کسانی که از موهبت لیبرال دموکراسی محروم هستند دست به چنین اقداماتی می زنند».

* البته فوکویاما در کتاب «پایان نظم» در مورد پاره ای از آثار و عواقب همین نظام ایده آل خود که مدل رستگاری بشر معرفی می گردد، به جامعۀ آمریکا هشدار می دهد. وی با انتقاد از جامعه و با استناد به آمار پلیس فدرال و دادگستری آمریکا اعلام می کند: «سرمایۀ اجتماعی ما در حال فروپاشی است و تنها بخشی از آن باقی مانده است». وی راهکارهایی برای خروج از این بن بست ارائه می کند و طبیعتاً راهکارهای وی راهکارهای مادّی است. وی توجه ندارد که اگر تنها یک راهکار برای حل این معضل وجود داشته باشد، راهکار معنوی است. اما زبیگنیو برژینسکی به این بلوغ رسیده است که بگوید: «مشکلات ما ریشه در سکولاریزمِ عنان گسیخته دارد...مشخصاً همه چیز تحت کنترل انسان است، و انسان کنترل خود را از دست داده است، پس همه چیز در حال خارج شدن از کنترل است».

فوکویاما می گوید: در نبرد آرماگدون دو عنصر در برابر یکدیگر قرار می گیرند: جیزز کرایست(مسیح) که الگوی مقدس است و آنتی کرایست(ضدمسیح) که تجسّم شیطان است. از نظر آنها(شیعیان) آنتی کرایست، سفیانی و جیزز کرایست، مهدی است. در هلال شیعه که از سوریه و عراق و عربستان می گذرد تیری قرار دارد که عقبه اش در قندهار است و قدس را نشانه رفته است. ما در آرماگدون با این تیر مواجه هستیم. از قدس تا قندهار منطقۀ استراتژیک شیعه است. آمریکا باید افغانستان را اشغال کند تا این تیر نتواند از کمان خارج شود.

*چنان که اشاره شد، نقش شیعیان و سرزمین ایران در آخرالزّمان در منابع یهود ثبت است و به نظر می رسد که نگرانی از این اخبار، صهیونیستها را به اندیشۀ «فرار به جلو» افکنده باشد. بر اساس جدول زمانی فراماسونری برای تحقق نظام نوین جهانی، فوکویاما و استراتژیستهای اسرائیلی سال 2007 را برای جنگ بزرگ با ایران(یا آغاز رسمی آرماگدون) برنامه ریزی کرده بودند. رسانه های صهیونیزم نیز طبق معمول زمینه سازی روانی جهت آغاز تهاجمی دیگر به خاورمیانه را انجام داده و هالیوود نیز دست اندر کار تهیۀ محصولاتی با همین مضمون گردید. این پروژه با تهاجم ارتش رژيم صهيونيستي به لبنان در تابستان 2006 آغاز شد، اما با مقاومت سخت چریکهای شیعۀ این کشور که شکستی نامنتظره به رژيم صهيونيستي تحمیل کردند، در همان مرحلۀ اول متوقف گردید(لطفاً عنوانهای «صهیونیزم مسیحی» و «زوال کیان غاصب» را مطالعه فرمایید)...

یک راهکار فوکویاما برای تضعیف شیعیان «تبدیل میل شهادت طلبی به رفاه طلبی و نابودی روحیۀ مقاومت» است. وی می گوید برای پیروزی بر یک جامعه اگر میل مردم از شهادت طلبی، ایثار، جوانمردی به رفاه طلبی و غربگرایی تغییر نیابد هرگونه تلاش، آب در هاون کوفتن است. طرح دیگر وی در مقابله با تشیع «شبیه سازی» است. وی می گوید که باید برای غرب نیز «امام زمان» و «کربلا» خلق کرد. فوکویاما برای این کار مکتب جدیدی به نام «ایوانجلیسم» عرضه کرد. مکتبی که طرفداران آن به رجعت عیسی(ع) به عنوان منجی آخرالزمان معتقدند. فوکویاما توصیه می‌کند که در فیلم‌های سینمایی باید اعتقادات شیعیان دربارۀ امام زمان بر شخصیت عیسی مسیح منطبق شود.

* فوکویاما در سال 1986 به عنوان یک جامعه شناس هلندی وارد ایران شده و هشت ماه در کشور به مطالعه و تحقیق پرداخت.

ساموئل هانتینگتونِ یهودی، از اعضای کمیتۀ 300 و یکی دیگر از استراتژیستهای برجستۀ غرب است که در کتاب «برخورد تمدنها» افول و فروپاشی تمدن غرب را پیش بینی کرده و در راستای حفظ آن اعلام می کند که باید سه حوزۀ تمدنی که روح تمدن غرب امکان دارد به آن منتقل شود، تضعیف یا نابود شوند. این سه حوزه عبارتند از: 1-تمدن اسلامی(به مرکزیت ایران). 2-تمدن ارتدکسی(به مرکزیت روسیه). 3-تمدن کنفسیوسی(چین). وی اعلام می کند که ابتدا باید بین این سه حوزه انشقاق ایجاد نمود. وی سپس می افزاید: تمدن اسلامی باید نابود گردد و دو تمدن دیگر نیز باید مستحیل گردند. وی بر ضرورت برخورد تمدنها و سپس بازسازی نظم جهانی تأکید می کند. وی می نویسد: آمریکا نمی تواند تنها با تکیه بر قدرت نظامی در خاورمیانه موفق گردد، بلکه باید با رویکرد فرهنگی، تمدن‌ اسلامي را قلع و قمع كند. غير از تمدن ليبراليزم آمريكايي هيچ تمدني نبايد در خاورميانه وجود داشته باشد. هانتینگتون در يکی از سخنرانيهای خود نیز گفت: «امروز خطر اساسی برای آمریکا، فرهنگ تشیّع است. ما اگر بخواهیم فرهنگ لیبرالیزمِ آمریکا را در جهان، به ویژه در خاورمیانه پیاده کنیم، باید فرهنگ تشیّع را از سر راه برداریم».

طرح ویژه سازمان سیا برای انهدام تشیع:  پیروزی های شگفت انگیز و تحسین آمیز رزمندگان شیعۀ ایرانی در جبهه های نبرد با رژیم بعث عراق و نیز چریکهای شیعه در لبنان در ابتدای دهۀ هشتاد میلادی، و همچنین اخبار ادیان ابراهیمی مبنی بر آیندۀ درخشان تشیّع، مقامات غربی را بر آن داشت تا برای مقابله با آن چاره ای بیاندیشند. دكتر مایكل برانت، معاون ارشد سابق سازمان اطّلاعات مركزى آمریكا( C.I.A ) و عضو فعّال بخش شیعه شناسی این سازمان در یک مصاحبه که در كتابی با عنوان «طرحى براى افتراق و تخریب دین الهى»[80]انتشار یافته است می گوید:  «ما می دیدیم که مذهب تشيع از ساير مذاهب اسلامي فعال تر و کارآمدتر است، بنابر این در گردهمایی مقامات سیا و نمایندگان سرویسهای اطلاعاتی انگلستان تصویب شد که برای مطالعۀ‌ اسلام شیعی و برنامه‌ریزی برای به زوال کشیدن آن بخش مستقلی تأسیس شده و با یک بودجۀ‌ چهل میلیون دلاری کار خود را آغاز نماید. براي سازماندهي مبارزه با تشيع جمعاً مبلغ نهصد ميليون دلار اختصاص يافت و برنامه های ما در سه مرحله به اجرا در آمد: اول؛ گردآوري اطلاعات و آمار، دوم؛ تعيين اهداف کوتاه مدت مانند برنامه هاي تبليغي عليه تشیع و ايجاد اختلاف ميان شیعیان و پیروان ساير مذاهب اسلامي، و سوم؛ تعيين اهداف بلند مدت که عبارت بود از انهدام اصول تشیع. ما دریافتیم که به طور کلی مراجع شيعه در طول تاريخ از حکومتها تبعيت نکرده اند، براي همين بريتانيا با فتواي آيت الله شيرازي شکست خورد و صدام نیز با همۀ قدرتش نتوانست حوزۀ علميۀ نجف را به تسليم وادارد، آن چنان که مجبور شد چندين سال آن را محاصره کرده و نسبت به آن سختگيري نمايد، و امام موسي صدر در لبنان ارتش انگلیس و فرانسه و اسرائيل را به هزیمت واداشت، همان طور که سازمان حزب الله لبنان به ارتش اسرائيل ضربه زده و تلفات سختي به آن وارد آورد. ما به این نتیجه رسیدیم که باید گروههایی که با شیعه اختلاف اعتقادی دارند را به طور منظم و مستحکم علیه شیعه سازمان دهی نمود. باید افراد کم سواد و بی سواد را جمع کرد و آنها تقویت نمود تا هنگامی که تعداد آنها(که ستون پنجم ما هستند) به مقدار مناسب رسید، علیه شیعه جهاد مسلحانه آغاز شود. باید چهرۀ تشیع را منسوخ نمود تا در نزد عوام مورد نفرت قرار گیرد. ما با توجه به شخصيتهاي مخالف شيعه، نقشۀ دقيق و بلند مدتي برای ترويج مقولۀ کفر شيعه به نحوي که فتواي جهاد از سوي سران مذاهب ديگر در وقت مناسب عليه آنها داده شود را برنامه ريزي کرديم. مسأله عاشورا و شهادت در راه خدا، از جمله مسائل مهمي است که ما در سرويس اطلاعاتی آمريکا و انگلستان براي آن حساب ويژه اي باز کردیم زيرا اين مسأله براي شيعيان یک فرهنگ نوراني و شعله ور است. ما مشاهده می کردیم که این فرهنگ هر سال با مراسم عزاداري حسيني تا اعماق وجود رسوخ مي کند، براي همين تصميم گرفتيم که با ایجاد خلل در عقاید شیعه و انحراف مفاهیم، آن را تضعيف و فاسد نماييم. ما به این نتیجه رسیدیم که برای تضعیف تأثیر واقعۀ شهادت حسین(ع) بر جامعۀ تشیّع که موتور محرّک شیعیان در نبرد با باطل است، باید در تحقق اهداف ذیل کوشید: نفوذ در عزاداری ها با پرورش و سرپرستیِ واعظان و مداحانِ پول پرست و فاقد معرفتِ عقاید شیعه جهت انحراف اذهان شیعیان از هدف قیام حسین(ع) و جنبۀ حماسیِ شورانگیز واقعۀ کربلا (طبیعی است که استعمارگران که نابودی دین را سرلوحۀ اهداف خویش قرار داده اند، در تلاش برای تخریب مذهب تشیّع که بنا بر اخبار ادیان ابراهیمی، عامل مستقیم نابودی دولت یهود است، به چنین شیوه هایی متوسّل گردند. استعمار تا کنون با انواع سیاستها، از جبهه های نامرئی ضربات خردکننده ای بر پیکر تشیّع وارد آورده است اما با این همه، شیعه در حال رشد است و به زودی جنبش جهانی خود را آغاز می کند). افزودن بدعتها در عزاداری و ترویج رسومی که با عقاید شیعه منافات دارد. مخدوش نمودن سیمای عزاداری در جامعه و معرفی عزاداران به عنوان گروههای جاهل و توهّم پرست که در محرم برای مردم عادی مزاحمت به وجود می آورند. شناسایی و ارائۀ کمکهای هنگفت مالی به افرادی که بتوانند با نوشته‌ها و آثار خود، عقاید و مراکز شیعه را هدف قرار داده، بنیانهای تشیّع را منهدم کرده و اعتقادات شیعی را ساخته و پرداختۀ مراجع شیعه قلمداد نمایند تا تشیع که مذهبی است با منطق قوی تبدیل به فرقه ای با تفکر درویشیِ محض شده و از درون پوک و تو‌خالی گردد تا در ذهن عوام الناس نفرت و در میان خود شیعه افتراق و پراکندگی گسترش یابد. آنگاه باید توسط نیروهای جهادی بر آنها تیر خلاص زد و نابودشان کرد (متأسفانه برخی از چهره های دانشگاهیِ فراماسون یا آنانی که در صف پذیرش در لژهای فراماسونریِ یهود ایستاده و از تریبونهای غرب به عنوان روشنفکر معرفی می گردند در راستای طرح فروپاشی تشیّع با قرائتهای لیبرالیستیِ موهوم خویش با تکیه بر شعار ماسونیستی و مردم فریب «راشیونالیزم»، با جسارت به ساحت معصومین، تشکیک پیرامون اصالت کلام خداوند و ایجاد ابهامات واهی و بی اساس در مورد اصول مستحکم مذهب حقّه، برای دریافت جوایز نقدی و مدال از سازمانهای صهیونیستی از هیچ خدمتی فروگذار نمی کنند). تکيه اصلي در این برنامه ها باید بر بخشهاي معيني از مردم باشد که دانش و آگاهي ضعيفي دارند تا صورت اين شعائر را مشوه کرده و آن را در افکار عمومي از بين ببرند. باید با نشر و اشاعۀ مطالب فراوانی علیه علمای شیعه، در میان شیعیان چند دستگی و آشفتگی ایجاد نمود. با این برنامه ها پیش بینی می شود که در مرحلۀ نهایی، صدای اعتراض خود شیعیان علیه علما بلند شود تا آنجا که در سال 2010 میلادی، مرکزیت اقتدار شیعه به وسیلۀ خود شیعیان از میان برود. ما به این نتیجه رسیدیم که هيچ راهي براي مقابله و رويارويي مستقيم با شيعيان وجود ندارد و شکست آنها از این طریق فوق‏العاده مشکل خواهد بود لذا ناچار هستیم در پشت پرده و با استفاده از سیاستِ «اختلاف بينداز و نابود کن» اهداف خود را پيش ببريم. باید مخالفان تشیّع را حمایت و تقویت نموده و شیعیان را تکفیر کرد و آنان را با تبلیغات منفی از جامعۀ اسلامی جدا نموده و عليه آنها مطالب نفرت برانگيز نوشت. طرح ایجاد تفرقه تنها از راه حمايت و پشتيباني مالي گروه هاي سنّيِ افراطي و تروريستي و سوق دادن آنها براي فعال کردن جنگ و کشتار عليه شيعيان امکانپذير است و اين امری است که در حال حاضر به وسیلۀ گروه هاي طالبان در افغانستان و ارتش صحابه در پاکستان و گروه تکفيري ها در منطقۀ عربی صورت گرفته است»*.

*مايكل برانت این مطالب را پس از جريان اتهام فساد مالي به كارمندان سيا اعتراف كرده است. وی که به سبب اتهام فساد مالي از كار بركنار شد، بخشي از اسرار محرمانه را فاش نموده است.

راز قدرت تمدن غرب و سیطرۀ یکصد سالۀ آن بر جامعۀ بشری، برتری علمی و تکنولوژیکی بوده است اما این تمدن با ظاهر پر زرق و برق و فریبنده اش، بنا بر اعتراف استراتژیستهای غربی و همچنین شواهد و قرائن موجود، از درون در حال فساد و انحطاط است. ريچارد رورتي، بزرگترین فیلسوف آمریکایی در سال 2005 با اعلام «مرگ فلسفۀ غرب سكولار» از «تراژدي غرب مدرن» سخن گفت.  این در حالی است که فرهنگ تشیع علیرغم فشارها و توطئه های گوناگون علیه آن، در حال شکوفایی است. شکست رسمی مکاتب عقیدتی، سیاسی، اقتصادی غرب و برخاستن موج عظیم گرایش به اسلام و قرآن در میان جهانیان علیرغم ترفندهای حساب شدۀ صهيونيزم برای تخریب معنوی اسلام با سازماندهی تروریسم وهابی، خبر از گشوده شدن صفحۀ جدیدی در تاریخ بشریت می دهد.

صهیونیزم بین المللی علیرغم توفیقات خود در ایجاد فساد فراگیر در جامعۀ بشری و نیل به تحقق برخی از آرمانهایش در قرن معاصر، امروز در سراشیبی زوال قرار گرفته است. ماهیت نفوذ صهیونیزم بر بشریت همانند نفوذ شیطان، بر اساس «وهم» است و بنا بر قول قرآن جاویدان: «کید شیطان ضعیف است». مبنای توفیق صهیونیزم در گسترش نفوذش در جهان مرهون غفلت بشر از «خود حقیقی» و اتّباع هواهای نفسانی و توجه به بُعد حیوانی وجود است. صهیونیزم با به کارگیری مؤثر تکنیکهای کنترل ذهن در رسانه ها، اقدام به تلقین و تزریق افکاری می کند که محور آن ماتریالیزم(مادیگرایی)، اشاعۀ فساد و انحراف، و انکار خداوند است. گیج و گمراه ساختن بشریت برای عدم تشخیص حقایق(به ویژه در بُعد سیاسی) و نیز برای غافل ماندن از «خود حقیقی» و تخریب دین الهی که عامل بیدارکننده و راهنمای انسان به سوی «خود حقیقی» است، از جمله فعالیتهای فرهنگی صهیونیزم بین المللی است.

* صهیونیستها با ابزارهای فرهنگی چون فیلمهای سینمایی و رُمان و... اذهان جهانیان را به سوی فرهنگ خود جلب کرده و اندیشه و نگرش آنان را در زمینه های گوناگون به طور ناخودآگاه به سویی که می خواهند سوق می دهند. با توجه به اثر شگرف سینما بر ذهن اکثریت مخاطبان، سیاستمداران آمریکایی رسماً اعلام کرده اند که: «کارگردانان و سینماگران برخی از کشورها قادرند نقش برجسته ای برای ما ایفا کرده و مردم را بدون این که خود متوجه گردند به سوی فرهنگ ما متمایل سازند».

 در تخریب فرهنگهای سنّتی در فرآیند جهانی شدن یا «گلوبالیزاسیون» برای بدل کردن مردم جهان به «بردگانی اسیر امیال حیوانی» (كه با سير تدريجيِ لیبرالیزه و سکولاریزه كردنِ جوامع صورت مي پذيرد)، دین همواره بزرگترین مانع بر سر راه صهیونیستها بوده و آنان به انواع ترفندها و توطئه ها برای تخریب آن متوسّل گردیده اند. زوال کامل نفوذ صهیونیزم بین المللی در گرو بازگشت به نور عقل و فطرت است. از همین رو، صهیونیزم با هراس فراوان از بیداری بشریت، با تمام توان رسانه ای و فرهنگی خود می کوشد تا بشریت را در ظلمت جهلو وهم و هواپرستی و از خودبیگانگی نگاه دارد.

روح وسیع انسان برای رسیدن به رشد و کمال در درون کالبد محدود مادی قرار گرفته است. کالبد انسان تنها یک ابزار است، اما بشر معاصر تمامی وقت و انرژی و امکانات خود را صرف پرورش جسم و بهره مندی از لذّات مادی پایان ناپذیر می نماید و هر چه در پی سراب فریب دنیا بیشتر می تازد تشنگی اش افزون می گردد تا سرانجام از نفس بیافتد. هیچ فرد دنیاطلبی (در هر سطحی از قدرت و ثروت) تا کنون در دنیا احساس کامیابی نکرده است، زیرا دنیای محدود قادر به ارضای روح نامحدود انسان نمی باشد. نظامهاي بردگي در طول تاريخ محكوم به فنا بوده اند، بنابر اين نظام فرعوني جديد براي تضمين سلطۀ هميشگي خود ترتيبي اتخاذ نموده است كه اين بردگي براي بشريت نامحسوس باشد. هدف «مدل زندگي» طرّاحی شده از سوي طبقۀ ممتاز شیطان پرست(ملقّب به ایلومیناتی) تحت انقياد نگاه داشتن بشريت با زنجيرهاي نامرئي است. اين نظام با تكيه بر تمايلات و غرائز نيرومند نفساني انسان و كنترل آن با ابزارهاي رسانه اي و سيطره بر قوۀ وهم انساني(كه آيندۀ انسان را مي سازد) بشريت را وا مي دارد كه مانند يك ماشين كار كند و تنها به مقدار نياز روزانۀ خود با كُدي چند رقمي از دستمزد خود برداشت كند و چند ساعتي نيز به سرگرمي هاي ناتوان كننده و آلودۀ ساخته و پرداختۀ اين نظام مشغول بوده و بدون حيات معنوي زندگي كند و بميرد. نظام فرعوني جديد اين نسخه اي كه براي زندگي بشريت پيچيده است را «مدرنيته» نام نهاده است! مسمومیت روح انسان و وابسته نگاهداشتن او به توهمّات و لذّات مادّی، اساس استحكام زنجير نامرئي بردگي بشريت معاصر است. قرآن جاويدان در آيه 54 سوره زخرف درباره فرعون مي فرمايد: «فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِين... قوم خویش را استخفاف کرد، پس او را اطاعت کردند، همانا ايشان قومی فاسق بودند». استخفاف از ریشه خفّت و به معنای خوار و خفیف کردن است. فراعنه جديد نيز كه در جهت تهي سازي انسان از حقيقت و معنويت و به پستي كشيدن و مقهور نمودن او مي كوشند به شيوه فرعون كهن عمل مي كنند.

تنها راه رهایی فرد از این سیستم و نیل به آرامش و آزادی حقیقی در دنيا و بهشت ابدی پس از آن، غلبه بر وسوسه های مادّی و دنیوی بوده و تنها راه رهايي مطلق جامعۀ بشري از اين نظام شيطاني نيز ظهور آخرين منجي بشريت است.

 صهیونیزم بین المللی امروز یا با اشاعۀ مواد مخدر و توهم زا سعی در تخریب مغز و فکر جوانان دارد و یا با اشاعۀ ویروسهای فکری چون وهابیت، بهائیت و شیطان پرستی و... . متأسفانه تا زمانی که صهیونیزم وجود دارد، انواع انگلها، میکروبها و ویروسها نیز در جوامع وجود دارند و نمی توان مانع از حضور آنها شد اما تنها راه واکسینه شدن در برابر خطر آنها گسترش آگاهی است. یکی از رموز اصلی توفیق صهیونیزم در نیل به اهدافش، مخفی عمل کردن آن است. صهیونیزم همواره تلاش می کند که همچون «مار» در خفا و بدون جلب توجه به سوی هدف خزیده و بشریت را غافلگیر نماید. صهیونیستها در پروتکلها اذعان می کنند که: «بیشترین توفیق در فعالیتهایی نصیبمان گردیده است که پنهانی انجام گرفته اند». بدیهی است که دشمنِ نامرئی و پنهان قادر است ضربات بسیار کاری و مهلکی وارد آورد، بنابر این شناخت دشمن و ترفندهایش شرط اولیۀ مبارزه با آن است.

 امروز صهيونيزم بين المللي كه تجلّي شيطان بر زمين و وارث انحراف سقیفه و حاکمیت تمامي نظامهاي ضد الهي بوده و هدايت تمدن غرب را در دست گرفته، تمامي امكانات خود را بر تخریب تشیع متمركز كرده است، چرا كه تشيع با پشتوانۀ وعدۀ الهي مبني بر چيرگي بر گسترۀ زمين بزرگترين خطر براي موجوديت صهيونيزم و آرمان آن يعني «حكومت جهاني» است.

در متون شيعي نيز به اين رويارويي نهايي اشاره شده است. امام صادق(ع) در كتاب مصباح الشريعه؛ باب شصت و نهم(معرفت امامان)مي فرمايد: روايت شده از سلمان فارسي رضي الله عنه كه مي گفت وارد شدم به خدمت رسول خدا(ص) و چون ايشان به سوي من متوجه شد فرمود: «اي سلمان، خداوند متعال نبي و رسولي نفرستاده است مگر كه برايش دوازده نقيب بوده است». گفتم: يا رسول الله، اين موضوع را از اهل دو كتاب(تورات و انجيل) دانسته ام. پس فرمود: «اي سلمان، آيا نقيبان دوازده گانۀ مرا كه خداوند متعال آنان را براي مقام امامت و وصايت انتخاب فرموده است مي شناسي؟». عرض كردم: خدا و رسول داناترند. (در اين هنگام رسول خدا(ص) به كيفيت خلقت خود و اميرالمؤمنين و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسين عليهم السلام اشاره نموده و سپس ديگر اوصياي خويش را تا حضرت قائم آل محمد(ص) به سلمان معرفي نمود و سپس) فرمود: اي سلمان، بخوان آيۀ شريفه را كه:  «ما به بنی اسرائیل در کتاب(تورات) اعلام نمودیم که دوبار در زمین به فساد و برتری جویی بزرگ دست خواهید زد. هنگامی که نخستین وعده فرا رسد گروهی از بندگان قدرتمند خود را علیه شما بر می انگیزیم. آنان حتی در درون خانه ها هم کشتار کردند و این وعده تحقق یافت. بار دیگر شما را بر ایشان غلبه دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم و بر شمارتان افزودیم»*... آري، سوگند به پروردگار متعال اي سلمان، سپس در مرحلۀ دومِ(استعلاي بني اسرائيل) حضور مي يابد ابليس و پيروان و يارانش از آناني كه كفر و عناد خود را به درجۀ كمال رسانيده اند. و در پايان اين مرحله، باز خداوند آنان را مي گيرد و در مقابل اعمال ناشايست و كفر و الحاد و تجاوز و عصيان آنان را مؤاخذه و قصاص و عقاب فرمايد و خداوند هرگز كسي را ستم روا ندارد. و ما هستيم مصداق آيۀ شريفه: «و ما بر آن هستيم كه منّت نهيم بر آناني كه در زمين به استضعاف كشيده شده اند و آنان را امامان و وارثان قرار دهيم و آنان را در زمين مكانت دهيم و به فرعون و هامان و لشگريانشان نشان دهيم آنچه را كه از آن مي ترسيدند».

*ادامۀ آيات: «اگر نیکی کنید به خود می کنید و اگر بدی کنید به خود می کنید. و چون وعدۀ آخر فرا رسد(دشمن آنچنان بر شما سخت خواهد گرفت که) آثار غم و اندوه در چهره هایتان ظاهر شود و چون بار اول به داخل مسجد در آیند و به هر چه دست یابند نابود سازند».

*بنابر اين دومين استعلاي بني اسرائيل و طغيان و ظلم و تجاوز ايشان به رهبري «فرعون جديد»  قبل از ظهور حضرت قائم آل محمد(ص) صورت مي گيرد و سپس به دست آن حضرت منقرض خواهند گرديد.

اميرالمؤمنين(ع) پس از جريان سقيفه، به تربيت نيرو برای سازمان سرّي شيعه پرداخت. اين سازمان پس از قتل عثمان، در كمال ناباوري يهود و عامل اجرايي آنان معاويه، سر برآورد و ايشان را در بهت و حيرت فرو برد. قبل از اعلام وجود سازمان شيعه، تنها مدعي حاكميت جهاني، سازمان يهود بود. اگر دو نقطه از زمين تحت حاكميت امام حق قرار گيرد جهان تحت حاكميت دين حق قرار خواهد گرفت: حرم كعبه و حرم بيت المقدس. خداوند اين دو نقطه را در اسراء نشان مي دهد؛ «سبحان الّذي اسرا بعبده ليلاً من المسجدالحرام الي المسجدالاقصي...». بنا بر اعتقاد كهن يهود، جهاني شدن ايشان از بيت المقدس آغاز مي گردد. يهود در طول حيات پيامبر اسلام(ص) با انواع كارشكني ها نهايت تلاش را براي ممانعت از رسيدن آن حضرت به بيت المقدس صورت داده و پس از رحلت آن حضرت نيز مانع از جانشيني وصيّ ايشان شدند. ربع قرن بعد، اميرالمؤمنين(ع) يك گام تا بيت المقدس فاصله داشت كه در صفّين متوقف گرديد. معاويه پس از شهادت اميرالمؤمنين(ع) حمله اي شديد و گسترده براي از بين بردن سازمان شيعه صورت داد و سرانجام نيز امام دوم شيعه را به شهادت رساند. امام سوم شيعه براي معرفي اسلام راستين در جوّ  فريب اموي علناً قيام كرد و خوني در پيكر تشيع تزريق نمود كه تا قيامت باقي است. امامان بعدي تشيع نيز هر يك به مقتضاي شرايط زمان، نقش خود را در گسترش سازمان ايفا نمودند. سازمان سرّي يهود از سه قرن پيش با تشكيل يك سازمان مخفي ديگر موسوم به فراماسونري در درون خود دچار تحوّلي عميق شده و به بهره برداري حداكثري از ظرفيتهاي اهريمني خود رسيد و جهان غرب را كاملاً تحت سيطره گرفت و ضربات مهلكي بر پيكر تشيع وارد آورد. سازمان يهود با تأسيس رژيم اسرائيل در سال 1948 علناً اعلام وجود كرد. چنان كه اشاره شد، برنامه كلي سازمان يهود براي نيل به سلطه جهاني گسترش ظلم و فساد و جنگ است. اين سازمان با افروختن آتش سومين جنگ جهاني به اوج قدرت خويش خواهد رسيد. و اما ايجاد تحوّلي در اين سطح در سازمان شيعه، به دست «زمينه سازان ظهور» در ايران انجام مي گيرد. زالوهاي خونخوار بين المللي صهیونیست كه در سه قرن اخير به شدّت متورّم شده اند تنها در انتظار نيشتر شيعيان اند.

در پيشگوئيهاي برخي از كاباليستهاي كهن حتي به اسارت چند تن از سردمداران ايشان در جزيرۀ انگليس توسط ياران منجي بشريت و انتقال آنان به محضر آن حضرت اشاراتي شده است. سران استکبار صهیونی از هیچ چیز به اندازه «واقعه ظهور» هراسان نیستند، و این هراس در اقدامات سیاسی- فرهنگی ایشان علیه تشیّع و مهدویت، و نیز اظهار نظرهای عوامل ایشان چون بن گوریون، نخست وزیر رژیم اسرائیل که گفت: «تنها نگرانی اسرائیل، ظهور محمد دیگری در منطقه است»، هویداست. لازم به ذکر است که صهیونیستها مردمی ضعیف النّفس هستند که به دلیل عدم اعتقاد به حیات اخروی، مرگ را پایان کار دانسته و همواره از نابود شدن در نگرانی و هراس می باشند. نیم قرن است که سران صهیونیزم بین المللی و اعوانشان در آمریکا برای گریز از این احساس وحشت وصیت می کنند که اجسادشان را پس از مرگ در کپسولهای نیتروژن نگهداری نمایند تا بلکه پیشرفت علم در آینده راهی برای بازگردانیدن ایشان به حیات بیابد!

نبرد تاريخي نيروهاي نيكي و نيروهاي اهريمني در آخرالزّمان، در قالب رويارويي دين اصيل الهي و صهيونيزم نمود يافته است و هر چه زمان مي گذرد ، اين دو جبهه نمايان تر مي گردد.  

آري، اين چنين بود اي برادر (دكتر علي شريعتي):   ...بردگان هشتصد میلیون تخته سنگ بزرگ را از اسوان، همانجايی که سدّ معروف اسوان را ساخته اند؛ به قاهره آورده اند. و نُه هرم ساخته اند که شش تا کوچک است و سه تای دیگر بزرگ که شهرۀ جهان اند. هشتصد میلیون سنگ را از فاصلۀ 980 کیلومتری به قاهره آوردند و روی هم چیدند و بنایی ساختند تا جسد مومیايی شدۀ فرعون و ملکه را در زیرآن دفن کنند...

از آن همه کار، از شاهکارهای چنان عظیم دچار شگفتی شده بودم، که در گوشه ای به فاصلۀ سيصد چهارصد متری، قطعه سنگ هایی را دیدم که متفرّق بر هم انباشته شده اند. از راهنمایم پرسیدم: آنها چیست؟ گفت: چیزی نیست، مُشتی سنگ است. گفتم: اینها نیز سنگهای انباشته بر هم است و چیزی نیست؟  می خواهم بدانم که آنها چه هستند. گفت: آنها دخمه هایی هستند که چندین کیلومتر در دل زمین حفرشده اند. پرسیدم: چرا؟ گفت: سی هزار برده، سی سال سنگ هایی چنان عظیم را از فاصلۀ هزارکیلومتری به دوش می کشیدند؛ گروه گروه در زیر این بار سنگین جان می سپردند و هر روز خبر مرگ صدها نفر را به فرعون می دادند...

گفتم: می خواهم به دیدن آن هزاران بردۀ لهیدۀ خاک شده بروم. گفت: آنجا دیدنی نیست، سنگهایی به هم ریخته است و دخمه هایی گور هزاران برده که به دستور فرعون در نزدیکی گور او در خاکشان چیده اند تا همچنان که در زندگیشان نگهبانش بوده اند، و جسمشان را به خدمتش گماشته بودند؛ در مرگ نیز نگهباني اش کنند و روحشان را هم به کار خدمتش بدارند. گفتم: دیگر رهایم کن که به همراهی تو نیازی نیست. من خودم می روم. و رفتم در کنار دخمه ها نشستم و دیدم چه رابطۀ خویشاوندی نزدیکی است میان من و خفتگان این دخمه ها. هر دو از یک نژادیم. راست است که من از سرزمینی آمده ام وآنها از سرزمینهایی. من از نژادی هستم وآنها از نژادی؛ اما این ها تقسیم بندی های پلیدی است تا انسان ها را قطعه قطعه کنند و خویشاوندان را بیگانه بنمایند و بیگانگان را خویشاوند. اما من بیرون از این تقسیم بندی ها،از این سلسله و نژادم و خویشاوند و همدردشان. و چون دیگر بار به اهرام عظیم نگریستم، دیدم که چقدر با آن عظمت و شکوه و جلال بیگانه ام. یا نه؛ چقدر به آن عظمت و هنر و تمدن کینه دارم، که همۀ آثار عظیمی که درطول تاریخ، تمدن ها را ساخته اند بر استخوان های اسلاف من ساخته شده است. دیوار چین را پدران بردۀ من بالا بردند و هر که نتوانست سنگینی سنگهای عظیم را تاب بیاورد و در هم شکست، در جرزِ دیوار گذاشته شد. دیوار چین و همۀ دیوارها و بناها و آثار عظیم تمدن بشری این چنین به وجود آمد. سنگ سنگی بر گوشت و خون اجداد من. دیدم تمدن یعنی؛ دشنام، یعنی نفرت، یعنی کینه، یعنی آثار ستم هزاران سال بر گُرده و پشت اجداد من. در میان انبوه دخمه ها نشستم؛ و دیدم چنان است که پنداری همۀ آنهايي که در دل دخمه ها خفته اند، برادران منند.

به اقامتگاهم بازگشتم و به برادری از گروه بی شمار بردگان نامه ای نوشتم و آن چه را که در عرض پنج هزار سال بر ما رفته بود، برایش شرح دادم. پنج هزارسالی که او نبوده است اما بردگی و برده در شکلهای مختلفش بوده است. نشستم و برایش نوشتم که:

برادر، تو رفتی و ما همچنان در کار ساختن تمدن های بزرگ؛ فتح های نمایان و افتخارات عظیم بودیم. به دهات و روستاهایمان می آمدند و چون چهارپایانمان، می گرفتند و می بردند و به کار ساختن گورهاشان می گماشتند که اگر در ضمن کار تحمّلمان پایان می گرفت؛ چون سنگی در بنا می نشستیم و اگر می توانستیم کار را پایان ببریم شکوه و عظمت و افتخار به نام کسی دیگر ثبت می شد. و از ما حتی نامی درخاطره ای نمی ماند.

گاهی ما را به جنگ می بردند، جنگ علیه کسانی که نمی شناختیم، و شمشیرکشیدن به روی کسانی که نسبت به آنها هیچ کینه ای نمی ورزیدیم، و حتی کسانی که همزاد و هم طبقه و هم سرنوشت ما بودند. ما را می بردند و مادران و پدران پیر و شکسته مان چشم انتظارمان می ماندند و انتظارشان هرگز پاسخی نمی یافت. اين جنگ ها به قول دانشمندي عبارت بود ازجنگ دو گروهی که با هم می جنگیدند بدون این که هم را بشناسند، و برای کسانی که با هم نمی جنگیدند اما هم را می شناختند. و ما را می بردند. نابود و قتل عام می کردیم. نابود و قتل عام می شدیم. اگر شکست می خوردیم؛ داغ و دردش را پدران و مادران ما و روستاهای متروک و مزارع خراب ما تحمل می کرد و اگر پیروز می شدیم، افتخار و قدرت نصیب کسانی دیگر می شد و ما هرگز در فخر و غنیمتش سهیم نبودیم.

برادر، بعد از تو تحوّلی بزرگ پدید آمد. فرعون ها؛ قدرتمندان و زورمندان تاریخ تغییر تفکر دادند و ما خوشحال شدیم. آنها قبلاً معتقد بودندکه روحشان جاوید است و همواره پیرامون قبرهاشان می چرخد و اگرجسد سالم بماند؛ روح با جسد ارتباطش را حفظ می کند، و در پی این عقیده بود که ما را و شما را مجبور می کردند تا بر گورشان این بنای عظیم و قاتل را بنا کنیم. و این ها روشنفکر شدند و دیگر به مرگ نیاندیشند وآن عقیدۀ کهنه را رها کردند و ما مژدۀ بزرگی شنیدیم؛ نجات از ساختن این گورها و آوردن هشتصد میلیون سنگ از هزار کیلومتری روی هم چیدن... اما برادر، این یک شادی ناپایدار و زودگذری بود. زیرا بعد از رفتن تو، باز هم به دهات ما ریختند و به بیگاریمان کشیدند. باز هم بر پشت و شانه هامان سنگها و ستونهای عظیم را حمل کردیم، اما نه برای گورهاشان؛ که به گورهاشان اهمیتی نمی دادند بلکه برای قصرهاشان. قصرهای عظیم با خون و گوشت ما در جای جای زمین سر برافراشت و در کنارشان دخمه های دیگر، نسلهامان را بلعید...

برادر! تو اربابت را به سادگی می شناختی و درد شلاقی را که می خوردی، به سادگی احساس می کردی، و می دانستی که برده ای و چرا برده ای و کِی برده شدی و چه کسانی برده ات کرده اند، و ما اکنون با سرنوشتی همرنگ سرنوشت تو، بی آن که بدانیم که  ما را به بردگیِ این قرن کشانده است و از کجا غارت می شویم و چگونه به تسلیم، به انحراف اندیشه و به عبوديت های زمینی دچار شده ایم. اکنون نیز ما را چون چهارپایان نه تنها به بردگی می کشند که به بهره کشی گرفته اند. بیش از عصر تو و بیش از نسل  تو بهره می دهیم. همۀ این قدرت ها، سرمایه ها، نظام ها، ماشین، کاخ های بزرگ جهان، و همۀ این سرمایه های عظیم و غنی و ثروت تولید را با پوست و گوشت و خون و رنج و پریشانی و محرومیتمان می چرخانیم، و سهم مان فقط تا اندازه ای که کار فردا را بتوانیم. بیش از عصر تو محرومیم و ظلم و تبعیض طبقاتی و ستم بیش از زمان توست، اما با چهرۀ تازه و پیرایه های تازه تر.

خودآگاهي، استحمار (فرازهایی از كتاب «خودآگاهي، استحمار»؛ دكتر علي شريعتي): انسان  یک ذات برتر از تمام طبیعت است. به اصطلاح اسلام، که عالی ترین تجلیل ها را از انسان به عمل آورده، به گونه ای که در هیچ مکتب اومانیستی افراطی هم بشریت در این حد تجلیل نشده است. انسان... نمایندۀ خداست و جانشین خدا در عالم طبیعت، و نیز همۀ موجودات و همۀ قوای طبیعت در تسخیر انسان است و همۀ فرشتگان خداوند در برابر انسان به سجود و به بندگی تسلیم اند...

روزمرگی: یک چنین موجودی، که دارای ارزش های خدايی است، دنبال «زندگیِ» روزمرّه می افتد. و این قاتل هر انسان زنده ای است. منجلابی که در آن عزیزترین ارزشهای خدايی انسان هر روز فرو می رود. زندگی، زندگی روزمره، زندگی تکراری، زندگی دوری، همان زندگی دوری که بر همۀ زندگی ها از آمیب ها و میکرب ها گرفته تا جانوران و نباتات حاکم است. آدم در همان دور احمقانه می افتد. دوری که درآن  هی بخورد، هی بخوابد، هی پا شود کار کند برای این که بخورد، بخورد برای این که کار کند، کار کند برای این که بخورد، بخورد برای این که کارکند، کار کند برای فراغت، فراغت برای کار، برای مصرف، مصرف برای تولید، به طوری که هرکجایش را که نگاه کنی همه دور است. درست مثل خرِ خراس، صبح راهش می اندازند، با کوشش و تلاش حرکت می کند، می رود و می رود، غروب می بیند که سرجای صبحش است. دور، دور، دور. این دایرۀ معیوب سرگذشت آدم است در گذشته و حال، متمدّن یا وحشی، شرقی یا غربی.

در این دور باطل، آدم احساسات مخصوص هم پیدا می کند، نیازها، عقده ها، ایده آل ها، حسدها، کینه ها، عشق ها و دردهای مخصوص. در حدّی که برای آدمی که اندکی آگاه باشد، چندش آور است. گاه می بینید آدمی می آید پیش شما؛ با یک اهمیتی می خواهد درد دل کند، ناله کند، با یک هیاهو و زمینه سازی و اعجابی سخن از دردی می گویدکه واقعاً مضحک است و بر بلاهت او  باید خندید. اگر مجموعة چیزهايی را که در شبانه روز آرزو می کنیم، در زندگی مان از آنها لذت می بریم، و یا آرزوی داشتن آنها را داریم، یا نسبت به هر کس که آنها را دارد حسد می ورزیم یا غبطه می خوریم، و همواره در تلاش به دست آوردن آنها هستیم، اگر مجموعة  این ها را روی یک صفحه کاغذ بنویسیم و در یک حالت آگاهانه به آن نگاه کنیم، از ترکیب خودمان بیزار می شویم. از قیافۀ خودمان بیزار می شویم. از هیکل مان، از وجودمان، از زنده بودن مان  متنفّر می شویم...

و بعد این آدمی که سرافراز است، سرش  از مجموعة این گنبد وجود بیرون آمده و تا خدا سرکشیده، این آدم، می بینیم برای احتمال یک رتبه، یک نمره، یک درجه، و حتی یک خیال، به حدّی ذلیل می شود که سگ استعداد «ذلّت» او را ندارد. که در بی شرمی و بدبختی نیز انسان استعدادی ماورای همة موجودات دارد...

...مجموعۀ آوازها، قیل و قالها، دعوت ها، کشش ها، هوس ها که روزمرّه  ما را تکه تکه، قربانی خودمان می کند، و قربانی لذت ها، دشمنی ها، کینه ها، حسرتهای روزمره، تکه تکه، قطعه قطعه، و همه رو به زمین و کوچک کننده وحقیر کنندۀ آدمی که آدمی را به شکل (کاراکتر خصوصیات) حیوانی چون موش، یا خوک، یا گرگ در می آورد. این بدان سبب است که آدم متوجه آقايیِ خود، سروری خود، عزّت خود، و خدايی  بودن خود و نمایندگی خدا در زمین داشتن خود نیست. متوجه امکانات و ارزشهايی که در اختیارش هست– که فقط و فقط به او از ميان مخلوقات داده شده– نیست. به سادگی خودش را خرج می کند. به سادگی خودش را به ذلت می رساند. به سادگی خودش را فدای دیگری می کند. به سادگی به شکل بردة دیگری در می آید، و حتی به سادگی تملّق می گوید. او اصلاً متوجه هم نیست که با چند کلمه در ستایش دروغین دیگری که با او ایمان ندارد، همه انسان بودنش را فدای چند کلمه کرده! که در برابرش چه چیز به دست بیاورد؟ هر چه بدست آورد باز هم ضرر کرده... .

خودآگاهی چیزی است که دائماً مرا از بیرون، از این مشغولیت های دائم به «خود»م فرا بخواند. مرا جلو آینه قرار بدهد، تا من «خود»م را ببینم. هیچکس نیست که تصویر راستین خودش جلوی چشمش باشد. حتی آنهايی که روزی سه چهار ساعت جلوی آینه هستند، یک بار هم خودشان را ندیده اند!...

خودآگاهی یعنی چیزی که مرا به خویش بنمایاند، چیزی که مرا استخراج کند، چیزی که مرا به خودم معرّفی کند، چیزی که متوجّهم کند که من چقدر «ارزش» دارم... برای این که بتوانی  دیگری را به صورت بردۀ خودت تسلیم کنی، اول باید تحقیرش کنی، به نحوی که خودش باور کند از نژاد و ذات و خاندان پست است. آن وقت است که پستی برایش نه تنها چندش آور  نیست، بد نیست، که با تمام التهاب و آرزو و عشق و التماس می آید به بردگی تو و پناه می آورد به اربابیِ تو!

کوچکتر، باز هم کوچکتر:  مگر ما را، ما دنیای سومی ها، ما شرقی ها، ما مسلمان ها را چه کار کردند؟ اول چنان مذهبمان را تحقیر کردند. زبانمان،  ادبیاتمان، فکرمان، گذشته مان، تاریخ مان و اصلاً نژادمان را، و همه چیزمان را چنان تحقیر کردند و ما را به قدری آدم های دست دوم حساب کردند، که  ما نشستیم خودمان، خودمان را مسخره کردیم! و در عوض خودشان را آن قدر برتر و بالاتر و عزیزتر نشان دادند، به ما باوراندند، که ما تمام تلاش و دعوت و آرزو و مبارزه مان  برای نوکری فرنگ شد تا این که ادای آنها را در بیاوریم. شبیه به آنها حرکت کنیم، حرف بزنیم، راه برویم. حتی تحصیلکردة دانشمند ما از این که زبان فارسی را از یاد برده، افتخار می کند. این همه خریّت؟ آخر خریّت هم  نمی شود گفت که به خر توهین می شود! آدم این قدر در بی شعوری افتخار  بکند، در نداشتن، در فراموش کردنش؟!! ... این است که بعضی چیزها برای فرنگی یک کالای مصرفی است، اما برای ما یک کالای مصرفی نیست، یک چیز سمبلیک است! 15%  تمام اروپايی ها از سمفونی کلاسیک لذت می برند، اما  ایرانی ها همه شان لذت می برند! اصلاً از هر سمفونی ای لذت می برند! کی جرأت دارد که لذت نبرد؟!  چرا؟ برای این که آن سمبلِ یک ذوق برتر  است و یک ذائقۀ برتر، و این جرأت  ندارد بگوید که من نمی پسندم. یک فرنگی به سادگی می گوید: «خفه اش کن این قیل و قال است، سردرد می آورد». اما یک شرقی ناچار تا آخر می شنود. چرا؟ برای اینکه جنبۀ سمبلیک دارد،  نشانه ای است از یک برتر!

اینها همه به خاطر این است که عوامل گوناگون، ایمان به خویشتن را از آدم می گیرد. و تنها چیزی که ایمان به خویشتن را برای آدم فراهم می کند، «خودآگاهی» است...

محک: دو تا «آگاهی» است؛ یکی «خودآگاهی» ودیگری «آگاهی اجتماعی». دشمن من به عنوان یک فرد انسانی، دشمن ما به عنوان یک جامعۀ بشری، یا یک جامعۀ ملی، یا یک جامعۀ اعتقادی، كسي يا عاملی است که «آگاهی اولی» و «آگاهی ثانوی» را از من می گیرد، ولو در ازاي آن جهل ندهد، فقر ندهد، ذلّت ندهد، بلکه «آگاهی» بدهد. چنین عاملی اگ


:: موضوعات مرتبط: شيطان پرستي , آخر الزمان , فراماسونري , ,
:: برچسب‌ها: آخرین نبرد؛ صهیونیزم و تشیّع ,